| 
  • If you are citizen of an European Union member nation, you may not use this service unless you are at least 16 years old.

  • You already know Dokkio is an AI-powered assistant to organize & manage your digital files & messages. Very soon, Dokkio will support Outlook as well as One Drive. Check it out today!

View
 

Συνέντευξη - Βασίλης Παπαθεοδώρου

Page history last edited by esynergasia 9 years, 8 months ago

 

Ευχαριστούμε τον κύριο Βασίλη Παπαθεοδώρου για την ευγένειά του να απαντήσει στις ερωτήσεις μας.

Του ευχόμαστε να είναι καλά και πάντα δημιουργικός!

 

 

Συνέντευξη στην Ξένια Σ., Β2 - 7gymioa

 

  1. Κύριε Παπαθεοδώρου, σας άρεσε από παιδί να διαβάζετε λογοτεχνία;

Από μικρός διάβαζα, αυτό είναι σίγουρο. Τότε είχαμε τα Κλασσικά Εικονογραφημένα, λογοτεχνία σε κόμικς δηλαδή, που σε έκαναν να αγαπήσεις την πραγματική λογοτεχνία. Πολλά βιβλία τα έχω διαβάσει μόνο ως Κλασσικά και τα έχω αγαπήσει έτσι. Από τότε θυμάμαι δε τις υποθέσεις τους. Για να μην ξεχάσω, ακόμα και τα Μίκυ-Μάους, τα Αστερίξ, κλπ, όλα αυτά με βοηθούσαν να μπω στον κόσμο του βιβλίου. Τα βιβλία για μένα ήταν πράγματι αυτό που λένε «καλή συντροφιά» ή «φίλοι», μικρός δεν είχα και πάρα πολλούς, μόνο τους συμμαθητές μου στο σχολείο, που σε περίοδο διακοπών τους έχανα. Έτσι είχα μια επιπλέον παρέα, τα βιβλία.

 

  1. Πότε αρχίσατε να γράφετε βιβλία και πόσο εύκολο ήταν να εκδώσετε το πρώτο σας βιβλίο;

Άρχισα να γράφω το 1996, με αφορμή ένα διαγωνισμό της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς. Μάλλον είχα γράψει και ένα μυθιστόρημα για ενήλικες το 1995, επειδή υπήρξε ένα καλοκαίρι που βαριόμουν φοβερά και είπα να γράψω κάποιες σκέψεις σε χαρτί και αυτό στη συνέχεια έγινε ολόκληρο μυθιστόρημα. Το κείμενο που έδωσα το 1996 στη Γ.Λ.Σ. πήρε έπαινο και ως εκ τούτου θα εκδιδόταν αυτόματα από εκδοτικό οίκο. Αυτό το «αυτόματα» όμως κράτησε 4 ολόκληρα χρόνια, μου έδωσε μεγάλη απογοήτευση, αλλά μετά κατάλαβα ότι και οι απογοητεύσεις είναι μέρος του παιχνιδιού, αν κατορθώσεις να την νικήσεις, τότε το πείσμα σε ατσαλώνει και σε κάνει πιο δυνατό και υπομονετικό.

 

  1. Πώς σας έρχονται οι ιδέες για να γράψετε ένα βιβλίο;

Ιδέες μπορώ να αντλήσω από παντού, από το Ίντερνετ, από εφημερίδα, από κάτι που είδα, άκουσα ή μου διηγήθηκαν. Ο κινηματογράφος είναι μεγάλη πηγή φαντασίας για μένα, η φωτογραφία επίσης. Μου αρέσει ακόμα να χαζεύω φωτογραφίες μεγάλων φωτογράφων, παλιές και καινούριες, ασπρόμαυρες κι έγχρωμες και υποσυνείδητα ή άθελά μου μου έρχεται στο νου μια ιστορία.

 

  1. Για ποιο λόγο αποφασίσατε να γίνετε συγγραφέας;

Όπως σας είπα προηγουμένως, δεν αποφάσισα, μάλλον έτυχε. Φαντάζομαι θα είχα κάποιου είδους προδιάθεση ή κλίση στα γραπτά, θα μπορούσα να αφηγηθώ ιστορίες και μάλλον δεν θα το ήξερα. Ήταν θέμα συγκυριών να ασχοληθώ και κυρίως να επιμείνω σε αυτό, παρά να το αποφασίσω. Πιστεύω πως τέτοια πράγματα δεν αποφασίζονται. Αρχίζεις να βαδίζεις σε ένα δρόμο κι όπου αυτός σε βγάλει, αν σε βγάλει. Στη διαδρομή δοκιμάζεις τη θέλησή σου και τις ικανότητές σου.

 

  1. Στα βιβλία σας αναφέρεστε σε προσωπικά σας βιώματα;

Φαντάζομαι όλα τα βιβλία φέρουν τα προσωπικά βιώματα, ή κάποια από αυτά, του συγγραφέα. Και για να μην το περιορίσω, εννοώ σκέψεις, ιδέες, τρόπους έκφρασης, λεξιλόγιο, διλήμματα. Με αυτήν την έννοια λοιπόν, ναι, κάθε βιβλίο μου έχει κάτι από μένα, από το ποιος είμαι ή και από το ποιος θα ήθελα να είμαι. Αν μιλάμε πάντως για καθαρά βιώματα, τότε η Διαπασών, το Άλφα και η Σχολική Παράσταση έχουν σκηνές που παρόμοιες έχω ζήσει.

 

  1. Στο βιβλίο σας "Στη Διαπασών", κάθε κεφάλαιο συνδέεται και με ένα τραγούδι. Ποια είναι η σχέση σας με την μουσική;

Ανέκαθεν άκουγα κι ακούω μουσική, όλων σχεδόν των ειδών, από πολύ μικρός. Η μουσική εκφράζει τη συναισθηματική μου κατάσταση της στιγμής, τη φάση που περνώ. Δεν πολυακούω ελληνικά, ούτε κλασσική μουσική, όλα τα άλλα όμως είδη μου αρέσουν. Πάντα ήθελα να έχω μάθει κιθάρα ή πιάνο, φοβάμαι όμως πως είμαι ανεπίδεχτος. Γνωρίζω κάποιους που λένε πως δεν ακούνε μουσική, ούτε ξέρουν, ούτε τους ενδιαφέρει κι αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν.

 

  1. Στο βιβλίο σας ''Στη Διαπασών'' αναφέρεστε στο θέμα της βίας και του μίσους. Πώς αποφασίσατε να γράψετε για αυτά τα κοινωνικά θέματα;

Σε όλα μου τα βιβλία καταπιάνομαι με κοινωνικά ή πολιτικά θέματα, φαντάζομαι είναι κατάλοιπο της εφηβικής μου ηλικίας, εκείνης της εποχής που είχε πολλή πολιτικοποίηση. Πιστεύω όμως πως ειδικά στις μέρες μας αυτά τα θέματα είναι πρώτης γραμμής και πρέπει να τονίζονται και να προβάλλονται. Είναι άλλωστε τόσα πολλά τα βιβλία που μιλάνε για ανώδυνα θέματα, που ειλικρινά, κάποια ακόμα αυτού του είδους δεν θα πρόσφεραν τίποτα στη λογοτεχνία.

 

  1. Πότε σας αρέσει να γράφετε, το χειμώνα ή το καλοκαίρι, το βράδυ ή το πρωί;

Είμαι πρωινός τύπος, μάλιστα μου αρέσει να προγραμματίζομαι πως στις διακοπές π.χ. θα γράφω το πρωί. Αυτό δεν είναι πάντα δυνατόν. Έτσι προσπαθώ να επεκτείνω το ωφέλιμο για μένα διάστημα της ημέρας, χωρίς αυτό να είναι πάντα δυνατόν. Πάντως εννοείται πως γράφω όταν έχω καθαρό κεφάλι, αυτό συμβαίνει κυρίως το πρωί. Το απόγευμα και μετά σκέπτομαι για το τι θα γράψω το επόμενο πρωί.

 

  1. Πώς σας αρέσει να γράφετε τα κείμενά σας, ηλεκτρονικά ή χειρόγραφα;

Είχα αρχίσει να τα γράφω χειρόγραφα, μετά τα δακτυλογραφούσα στον υπολογιστή. Κατάλαβα ότι έκανα διπλή δουλειά, ότι γινόταν σπατάλη ώρας. Έτσι άρχισα διστακτικά να γράφω απευθείας στον υπολογιστή, παρόλο που φοβόμουν πως θα γυρνώ συνέχεια πίσω για να διορθώνω πράγματα ή μέχρι να πληκτρολογήσω τη μια λέξη θα είχα ξεχάσει τι ήθελα να πω. Ευτυχώς αυτοί οι φόβοι αποδείχτηκαν αστήρικτοι, δε συνέβη τίποτα από αυτά και τώρα πλέον δεν μπορώ να γράψω σε χαρτί. Χειρόγραφα κρατώ μόνο κάποιες, λίγες, σημειώσεις.

 

  1. Θα σας ενοχλούσε αν κάποιος έκανε αρνητική κριτική για τα βιβλία σας;

Θα με ενοχλούσε αν κάποιος έκανε κακόπιστη κριτική ή κριτική χωρίς επιχειρήματα. Δε με ενοχλεί η κακή κριτική, αρκεί αυτή να γίνεται καλόπιστα. Επιπροσθέτως με ενοχλεί και η υπερβολικά καλή κριτική, όλα αυτά τα ενθουσιώδη λόγια, που πιστεύω πως σε κάποιο βαθμό δε στέκουν. Μου αρέσει η εμπεριστατωμένη κριτική, καλή ή κακή, αδιάφορο, αρκεί να με βοηθά αυτή, να μου υποδεικνύει είτε πως βαδίζω καλά είτε πώς να διορθώσω κάτι.

 

  1. Τι θα συμβουλεύατε ένα παιδί που θέλει να γίνει συγγραφέας;

Να επιμείνει. Να μη θεωρεί τον εαυτό του συγγραφέα. Να μην καβαλήσει το καλάμι. Να χαίρεται αυτό που κάνει. Να μπει κι ο ίδιος στη θέση του αναγνώστη, έτσι ώστε όταν διαβάζει το κείμενό του να αρέσει πάνω απ’ όλα σε αυτόν τον ίδιο.

 

 

 

 


 

 

 

Συνέντευξη στo Θάνο Κ., μαθητή Δημοτικού

 

 

 

1)         Από ποια ηλικία αρχίσατε να γράφετε;

Ευτυχώς στο γράψιμο δεν υπάρχει ηλικία. Άρχισα στα 28 μου και συνεχίζω, συνεπώς ούτε μικρός ούτε μεγάλος.

 

 

2)       Γιατί αποφασίσατε να γράψετε για παιδιά;

Ειλικρινά αυτό το αποφάσισε η τύχη, όταν έπεσε στα χέρια μου η προκήρυξη για ένα διαγωνισμό της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς το 1996. Αμφιβάλλω αν θα έγραφα για παιδιά αν δεν είχα δει αυτήν την προκήρυξη. Από την άλλη όμως, πάλι δεν ξέρω, δεν είμαι κι εντελώς σίγουρος. Μάλλον ζω ξανά την παιδική και νεανική μου ηλικία από διαφορετική σκοπιά.

 

3)     Ασχολείστε αποκλειστικά με τη συγγραφή βιβλίων;

Εννοείται πως όχι, εργάζομαι σε τράπεζα. Ελάχιστοι ζουν αποκλειστικά από τα δικαιώματα των βιβλίων τους και πάντως δεν ανήκω σε αυτούς. Πάντως η καθημερινή δουλειά με βοηθά να έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους, να κινούμαι στη πόλη, να κουράζομαι, να έχω μια ισορροπία. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να αφοσιωθώ εντελώς στη συγγραφή, μπορεί ναι, μπορεί και όχι.

 

 

4)   Πόσο καιρό χρειάζεστε για να ολοκληρώσετε ένα βιβλίο σας;

Κάθε βιβλίο μου το δουλεύω στο μυαλό μου, μπορεί και για χρόνια. Μόνο όταν έχω αρχή, μέση, τέλος, χαρακτήρες, πλοκή, κλπ. αποφασίζω να κάτσω να το γράψω. Έτσι η διαδικασία μπροστά στον υπολογιστή είναι καθαρά «τυπική», αφού έχει γίνει και κατασταλάξει το δημιουργικό κομμάτι της δουλειάς στο μυαλό μου. Για να δώσω όμως και μια χρονική διάσταση, θα πω πως χοντρικά κάθε κεφάλαιο μου παίρνει περίπου μια ώρα ή λίγο λιγότερο. Μετρώντας τα κεφάλαια βρίσκουμε στο περίπου τις ώρες που ξόδεψα, τονίζω στη δακτυλογράφηση στον υπολογιστή. Η ιδέα και η πλοκή όμως χρειάζονται χρόνο. Γενικά δεν κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή χωρίς να ξέρω τι θα γράψω ή πού θα οδηγήσω την ιστορία.

 

5)   Από τα βιβλία που έχετε γράψει, ποιο είναι το αγαπημένο σας;

Αρκετά, θα αναφέρω τη Διαπασών γιατί είναι πολύ άμεση, τους Άρχοντες των σκουπιδιών γιατί έχω προσπαθήσει πολύ στην τεχνική και τους Εννέα Καίσαρες γιατί… με παραπαίδεψε.

 

 

6)  Πιστεύετε πως για έναν καλύτερο κόσμο χρειάζεται «Μια αστεία επιδημία»;

Πιστεύω πως χρειάζεται το χιούμορ και το γέλιο, έστω το χαμόγελο, κι ας μην είναι με μορφή επιδημίας. Δυστυχώς είναι στενάχωρο να βλέπει κανείς ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν από αστεία ή εξοργίζονται με αυτά. Ειδικά στο Ίντερνετ το πράγμα έχει παραγίνει, έχει ξεχειλίσει από οργή και σοβαροφάνεια. Ας μην παίρνουμε τον εαυτό μας και τις απόψεις μας και τόσο στα σοβαρά…

 

Μια αστεία επιδημία

 

 

 

 

 

 

 

 

Comments (0)

You don't have permission to comment on this page.