Η ΣΧΟΛΙΚΗ ΖΩΗ ΣΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ `50

Την εποχή που ο παππούς μου πήγαινε στο σχολείο οι καιροί ήταν δύσκολοι, οι μαθητές έτρωγαν αρκετό ξύλο από τους δασκάλους για το καθετί. Οι σχέσεις των μαθητών με τους δασκάλους δεν ήταν καθόλου φιλικές.  Θυμάμαι που μου είπε ο παππούς μου ότι η έδρα του δασκάλου βρισκόταν πάνω σε μια ξύλινη εξέδρα.  Ο δάσκαλος κρατούσε μια μακριά και χοντρή βέργα-ρίγα, που χρησιμοποιούσε, για να δέρνει τους μαθητές κι όχι μόνο για να δείχνει στον πίνακα με αυτή.

David Tanase, A2

ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ ΜΟΥ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Η γιαγιά μου ονομάζεται Ελισάβετ και πήγαινε σχολείο στο Κάτω Βαρώσι. Το σχολείο ήταν ολοήμερο. Τα  βιβλία τους τα  έδιναν δωρεάν. Τα μαθήματα που έκαναν ήταν  Ανάγνωση, Ορθογραφία, Μαθηματικά, Επιστήμη, Ιστορία, Γεωγραφία, Τέχνη, Γυμναστική, Μουσική, Θρησκευτικά, -και η έκτη τάξη Αγγλικά. Τότε οι διευθυντές ήταν πολύ αυστηροί και έπεφτε ξύλο, όταν έκαναν κάτι σοβαρό, τους  χτυπούσαν στην παλάμη με τη ροδιά (ράβδος). Το σχολείο ήταν μεγάλο, είχε μεγάλη αυλή, ωραίο κήπο, μεγάλες  βεράντες  που ήταν ολοκάθαρες. Επίσης, είχε μεγάλες αίθουσες. Είχαν γήπεδο, τάφρο και καντίνα. Είχε συσσίτιο και χορηγούσε στα φτωχά παιδιά γάλα, ψωμί , βούτυρο, μαρμελάδα και τυρί. Κάθε Χριστούγεννα έδιναν παπούτσια στα φτωχά  παιδιά. Επίσης, έκαναν χριστουγεννιάτικη γιορτή.  Στο τέλος του χρόνου έκαναν την τελική γιορτή με καλλιτεχνικό πρόγραμμα και βράβευαν τους άριστους μαθητές. Η γιαγιά μου νοσταλγεί τα παιδικά της χρόνια, γιατί τα πέρασε πολύ ωραία.  

Ελισάβετ  Χριστοφή, Α2

.........

.........

........

.......