Όταν ήμουνα μικρός, ο παππούς μου μου έλεγε ιστορίες από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτές οι ιστορίες ήταν, κυρίως, για τις αερομαχίες μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας. 

Ο παππούς ήταν ένας από τους Έλληνες αεροπόρους και, για την ακρίβεια, ήταν άσσος στο πέταγμα των αεροπλάνων. 

Από τις ιστορίες του μου έμειναν τα εξής λόγια του: "Αγόρι μου, μακάρι να γίνεις πιλότος μια μέρα και να νιώσεις το πώς είναι να ρίχνεις μια ματιά από ψηλά". 

Έτσι, το έβαλα και εγώ στόχο να γίνω ο καλύτερος πιλότος! Ήμουν ο καλύτερος μαθητής στο δημοτικό, στο γυμνάσιο και το λύκειο. Σπούδασα μαθαίνοντας από τους καλύτερους δασκάλους πτήσεων στην Ελλάδα.

Τελικά, κατάφερα να πετύχω το όνειρό μου και να γίνω πιλότος. Τη στιγμή που πήρα το πτυχίο μου, μου ήρθαν στο μυαλό τα λόγια του αγαπημένου μου παππού. Καθώς τα σκεφτόμουν, ο σμηναγός μας είπε: "Κύριοι, για αυτές τις σπουδαίες επιδόσεις σας στην εκπαίδευση, σας ανακοινώνω ότι αμέσως τώρα θα κάνετε την πρώτη σας πτήση με τα μαχητικά αεροσκάφη F-16". 

Πήγαμε όλοι αμέσως στα αεροπλάνα. Απογειώθηκα! Τόση μεγάλη χαρά είχα που δεν ένιωθα καθόλου την πίεση. Πετούσα στα 5000 πόδια και αναφώνησα: "Τώρα πια, πολυαγαπημένε μου παππού, ξέρω πώς είναι να ρίχνεις μια ματιά από ψηλά. Αυτή η πτήση είναι για σένα, παππού!". 

Και την απόλαυσα με όλη την ψυχή μου.

Σωτήρης Ν. - Άγγελος Μ., Β2 - 7gymioa