Ένα καλοκαιρινό πρωινό σε ένα δάσος είχε αποφασιστεί ότι θα κόψουν όλα τα δέντρα. Και ο λόγος; Για να έχουν ξύλα οι άνθρωποι το χειμώνα. Όλα κυλούσαν υπέροχα, μέχρι που μάθανε αυτό το γεγονός τα ζώα.

Τι λέτε; Πάμε να δούμε πώς αντέδρασαν;

Όλα τα ζώα φώναζαν και μιλούσαν όλα μαζί. Γινόταν χαμός.

Ζώα:   Ανεπίτρεπτο! Εμείς δεν τους πειράξαμε. Απαράδεκτο. Βλακείες. Σαχλαμάρες. Ω, Θεέ μου...

Αρκούδα: Εεεεε, ησυχία! Δεν έχω καταλάβει τίποτα. Πιο αργά και καθαρά, ο καθένας ξεχωριστά!

Λύκος: Εγώ και η οικογένειά μου δε θα έχουμε πού να μείνουμε. Πού να φάμε; Πού θα ζήσουμε;

Αρκούδα: Μάλιστα, ο επόμενος.

Πουλάκι (όχι ο Τσίου!): Εγώ πού θα μείνω; Πού θα φτιάξω τη φωλιά μου; Τι θα ταΐσω την οικογένειά μου; Τα μικρά μου;

Αρκούδα: Μάλιστα, ο επόμενος...

Να μην τα μακρολογώ, όλα τα ζώα είπαν τα παράπονά τους. Και η αρκούδα είπε:

- Ωραία, λοιπόν, τώρα θα πρέπει να κάνουμε τους ανθρώπους να καταλάβουν ότι όπως είναι το σπίτι τους ιερός για αυτούς, έτσι είναι και για εμάς το δάσος.

Λύκος: Ναι, ωραία, αλλά πώς θα το καταφέρουμε αυτό;

Αρκούδα: Έχω ένα σχέδιο, ακούστε...

Και, έτσι, είπε η αρκούδα το σχέδιό της και όλα τα ζώα την άκουγαν με αφοσίωση. Μετά από κάποιες εβδομάδες, οι άνθρωποι είχαν καταλάβει ότι το δάσος θα έπρεπε να παραμείνει για τα ζώα αλλά και για τη φύση.

Τα ζώα τα είχαν καταφέρει! Επιτέλους, ήταν χαρούμενα και μπορούσαν να περάσουν ένα ήσυχο καλοκαίρι!

Ηθικό Δίδαγμα:

1) Ας σκεφτούμε και λίγο το δάσος, τα ζώα και όχι μόνο εμάς.

2) Μετά από πολλή προσπάθεια, υπομονή και επιμονή καταφέρνεις το στόχο σου! Μην εγκαταλείπεις τα όνειρά σου και τους στόχους σου! Ποτέ!

Ανδριάνα Ζ., Α1 - 7gymioa

Λέει η Ανδριάνα για το δάσος:

"Όταν βρίσκομαι στο δάσος, χαλαρώνω και αισθάνομαι ελεύθερη και ήρεμη. Ακούγοντας τα πουλάκια να τραγουδούν και τα έντομα να χορεύουν, νιώθω σαν να ακούω την καλύτερη, με διαφορά, μουσική στα αυτιά μου. Μυρίζω τα αρώματα των λουλουδιών και των δέντρων και μου έρχονται στο νου μου τα παιδικά μου χρόνια και οι ατελείωτες βόλτες με τη γιαγιά και τον παππού μου στο καταπράσινο δάσος".